10. ทุติยอุปาทสูตร

โพชฌงค์ 7 ไม่เกิดนอกวินัยของพระสุคต

[408] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย โพชฌงค์ 7 ประการนี้ อันภิกษุ
เจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ที่ยังไม่เกิด ยาอมเกิดขึ้น ย่อมไม่เกิดขึ้นนอกวินัย
ของพระสุคต โพชฌงค์ 7 เป็นไฉน คือ สติสัมโพชฌงค์ ฯลฯ อุเบกขา-
สัมโพชฌงค์ โพชฌงค์ 7 ประการนี้แล อันภิกษุเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว
ที่ยังไม่เกิด ย่อมเกิดขึ้น ย่อมไม่เกิดขึ้นนอกวินัยของพระสุคต.
จบทุติยอุปาทสูตรที่ 10
จบปัพพตวรรคที่ 1

อรรถกถาทุติยอุปาทสูตรที่ 10

พึงทราบวินิจฉัยในทุติยอุปาทสูตรที่ 10.
บทว่า นาญฺญตฺร สุคตวินยา ความว่า เว้นพระโอวาทของ
พระสุคตเจ้าเสีย โพชฌงค์ย่อมไม่เกิดขึ้น ดังนี้.
จบอรรถกถาทุติยอุปาทสูตรที่ 10
จบปัพพตวรรควรรณนาที่ 1

รวมพระสูตรที่มีในวรรคนี้ คือ

1. หิมวันตสูตร 2. กายสูตร 3. สีลสูตร 4. วัตตสูตร
5. ภิกขุสูตร 6. กุณฑลิยสูตร 7. กุฎสูตร 8. อุปวาณสูตร 9. ปฐม-
อุปาทสูตร 10. ทุติยอุปาทสูตร พร้อมทั้งอรรถกถา.

คิลานวรรคที่ 2

1. ปาณูปมสูตร

อาศัยศีลเจริญโพชฌงค์ 7

[409] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สัตว์เหล่าใดเหล่าหนึ่งสำเร็จอิริยาบถ
คือ บางคราวก็เดิน บางคราวก็ยืน บางคราวก็นั่ง บางคราวก็นอน สัตว์
เหล่านั้นทั้งหมด อาศัย แผ่นดิน ดำรงอยู่บนแผ่นดิน จึงสำเร็จอิริยาบถ 4 นั้น
อย่างนั้นแหละ แม้ฉันใด ภิกษุอาศัยศีล ตั้งอยู่ในศีลแล้ว ย่อมเจริญโพชฌงค์ 7
ย่อมกระทำให้มากซึ่งโพชฌงค์ 7 ฉันนั้นเหมือนกัน .
[410] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็ภิกษุอาศัยศีล ตั้งอยู่ในศีลแล้ว
ย่อมเจริญโพชฌงค์ 7 อย่างไรเล่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในธรรมวินัยนี้
ย่อมเจริญสติสัมโพชฌงค์ อันอาศัยวิเวก อาศัยวิราคะ อาศัยนิโรธ น้อม
ไปในการสละ ฯลฯ ย่อมเจริญอุเบกขาสัมโพชฌงค์ อันอาศัยวิเวก อาศัยวิราคะ
อาศัยนิโรธ น้อมไปในการสละ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุอาศัยศีล ตั้งอยู่
ในศีลแล้ว ย่อมเจริญโพชฌงค์ 7 ย่อมกระทำให้มากซึ่งโพชฌงค์อย่างนี้แล.
จบปาณูปมสูตรที่ 1